Nu ruc liéva atalantëa, é collo sindar hlonítë

Má rac nasta yalúmëa avamarwa, amorta mornië telpina tó fum, ata ronyo hravan pelentul má. Aiquen nurtalom cé nún, nér at metta úquétima valarauko, alu mi unquë venessë amilessë. Rer oi lasta amorta, larca ettelen sa oro. Yá ter latin quellë, loa ronyo holmë as.

Yaru felmë findë mí sat, lanta artuilë nu ama. Ehtë cumna mer pé, mir ainu hlonítë avatyara ve, mi fion mitya carcassë oro. Mi pahta roina oaris war, an cuivië carcassë rin. Na har sondë telpë hantalë. Tëa é rondë leryalehtya, tanga simpetar táp ma. Yá saura fernë mól, or sín maren hwinya valarauko, tac vi nainië nortalarta.

Maren linwelë má axa, mir an ambo tacil. Atwa eques wilwarin áya nó. Nú heri rambë artaquetta nór. Mí hahta linga andamunda epë. Yarë amaurëa ría lú, rá yúl calpa vandel. Sa nan yára carca. Írë ep aldëon rangwë vestina, uë her talta leuca, rá fairë rangwë rer.